Globetrotting O’Reilly geniet van terugkeer voor Ierland’s confrontatie met Nederland – The Irish Times

Als James Weldon op enigerlei wijze voorzichtig was met zijn beslissing om de 32-jarige Orla O’Reilly op te roepen om voor het eerst in 13 jaar volwaardig international voor Ierland te spelen, verdween dat gevoel snel twee weken geleden.

“Ze liep naar de training en knuffelde gewoon de mensen die ze kende en schudde de hand met de mensen die ze niet kende”, zegt Weldon. “En dan [she was] meteen na de training om te zeggen ‘we hebben veel gedekt vandaag, maar ik moet aanvallend agressiever zijn’.

“Ik heb haar vorm dit seizoen in Australië kunnen zien en toen ze eenmaal beschikbaar was, was het echt een goed idee”, zegt de Ierse senior basketbalcoach over het selecteren van de voormalige Glanmire-ster voor de zware Eurobasket-kwalificatiewedstrijd van zondag 2023 tegen de Nederland, wanneer het schietincident van de 1,80 meter hoge bewaker net zo belangrijk zal zijn als haar leiderschap.

Even opvallend is dat Weldon een eerste senior pet heeft toegekend aan de 18-jarige Kate Hickey van Waterford Wildcats.

Dat is de leeftijd die O’Reilly had toen zij en haar tweelingbroer Sinead 14 jaar geleden Cork verlieten om een ​​sportbeurs te volgen aan de Binghamton University in New York.

Vier jaar later vertrok Orla naar Tsjechië, en het spelen van pro-ball heeft haar sindsdien naar Europa’s beste vrouwelijke competitie gebracht (Spanje), IJsland en Australië, de laatste nu haar geadopteerde thuis, waar ze semi-prof speelt.

Ze neemt geen aanstoot aan de vermelding van het grote leeftijdsverschil tussen haar en anderen in Weldons bijzonder jonge kant. Sterker nog, ze geeft er graag een extra context aan.

“Ik heb niet alleen met geen van hen eerder gespeeld, ik heb de meesten zelfs gecoacht toen ze jonger waren, tijdens zomerkampen met Basketball Ireland of Rip N Run. Dat toont echt mijn leeftijd!” ze lacht.

O’Reilly’s profcarrière – een seizoen bij het Tsjechische Karlov Vary voor drie jaar bij de Spaanse premier Liga Femenina-club Bembibre – viel aanvankelijk samen met de zevenjarige terugtrekking van Basketball Ireland uit het internationale basketbal (om financiële redenen).

Ze speelde internationaal in 2015, een deel van de 3v3-ploeg die geschiedenis schreef door de kwartfinales van de Europese Spelen in Bakoe te bereiken, waar ze werden uitgeschakeld door Rusland.

Ze zou een jaar later deelnemen aan de Europese kampioenschappen voor kleinere landen, maar brak haar pols enkele dagen daarvoor bij het spelen van internationale 3v3.

Daarna, nadat een blessure haar carrière in Spanje tot stilstand had gebracht, verhuisde ze naar Australië, waar het seizoen tot augustus loopt, waardoor ze hier in de zomer niet meer bij kan zijn.

Maar ze heeft sinds zijn aanstelling in 2019 regelmatig contact met Weldon en beschouwt dit niet als een late oproep, maar als de basketbalplaneten die eindelijk op één lijn liggen.

“Mensen zeggen tegen me ‘oh het is al 13 jaar geleden!’ maar voor mij heb ik het gevoel dat ik er altijd bij betrokken ben geweest’, zegt ze. “Dit bleek gewoon het perfecte moment voor mij te zijn en ik ben zo opgewonden. Er is momenteel zo’n buzz rond het Ierse basketbal en ik heb zo’n FOMO gemist.”

Het winnen van back-to-back titels met Sunbury Jets (2017/2018) in Australië zorgde voor de beste dagen van haar carrière en leidde tot een overstap naar KR Reykjavik het volgende seizoen.

“Ik was al met mijn partner in Australië, maar het leek me leuk om nog een keer naar Europa te gaan, om ergens anders te ervaren. Mijn agent keek rond en zei ‘wat dacht je van IJsland?’

“Ik had zoiets van ‘geweldig!’ Ik zou daar nooit heen kunnen gaan om te leven, dus het was maar een once-in-a-lifetime kans. Er waren vulkanen en watervallen, gewoon de meest epische ervaring.

“Dat is een van de dingen die ik zou zeggen tegen iedereen die het verlangen en de mogelijkheid heeft om professionele sport te beoefenen. Het brengt je naar de meest verbazingwekkende plaatsen en ervaringen en je mag kiezen waar je heen wilt.”

Ondanks al haar avonturen had ze niet kunnen voorzien hoe 2020-21 zou verlopen. Ze was zwanger toen Covid toesloeg, dus ze was behoorlijk geïsoleerd door de strenge afsluiting van Australië toen haar zoon in mei 2020 werd geboren.

“Mijn arme moeder was radeloos. Ze had haar ticket geboekt en kon niet langskomen, maar mijn ouders kwamen er uiteindelijk overheen, zodra de grenzen in januari 2021 weer opengingen voor familieleden.”

De kleine Finley en haar verloofde Peter Zurzolo genieten momenteel van hun eerste vakantie samen in de schoot van haar familie uit Cork, die wordt vereerd in het Ierse spel.

Haar broers Niall en Colin zijn Blue Demons-legendes, Sinead speelt weer Super League voor Glanmire en Colin, die voor de mannen van Ierland heeft gespeeld en deze heeft gecoacht, is momenteel hoofdcoach van Neptune.

Het moederschap mag dan geen belemmering meer zijn in teamsporten, ze geeft toe dat het haar eerder emotioneel dan fysiek op de proef stelde.

“Ik trainde pas weer met mijn club in november 2020, toen ik Finley nog aan het voeren was. Het seizoen 2020 is afgelast vanwege de lockdown, dus ik heb geen basketbal verloren. Tegen de tijd dat we opnieuw begonnen, was het bijna een jaar later en een stuk eenvoudiger.

“Het kost zeker wat moeite om terug te stuiteren [physically] maar als je er eenmaal weer in zit [collective] trainen gaat prima. Kijk naar [Glanmire’s] Claire Rockall! Vijf maanden geleden kreeg ze een baby en nu vliegt ze ermee op de baan.

“Hoe meer je andere vrouwen het ziet doen, hoe meer je weet dat je het kunt, maar in het begin is het niet eenvoudig. Je geest is altijd bij je kind.

“Dit jaar voelde ik dat het makkelijker was. Finley ging met me mee naar wedstrijden, hij ligt in mijn armen in de kleedkamer en ik haal hem direct daarna weer op. Hij rent gewoon de baan rond en er zijn een miljoen mensen bereid om te helpen.”

Ze ontdekte een passie voor het maken van sieraden tijdens de lockdown, dus zette ze een klein online bedrijf op, Fin & Bear – genoemd naar haar zoon en hond -, dat ze combineert met fulltime ouderschap en spelen voor Waverley Falcons in NBL 1 South, de tweede plaats van Australië. laag.

“Het is een ‘leefbaar loon’ in termen van zelf leven, maar ik zou mijn partner niet vertellen zijn baan op te zeggen. Het zou ons niet kunnen ondersteunen, zeker niet in Melbourne in ieder geval”, grapt ze.

“Australië heeft twee competities. Ik speel in de staatscompetities, maar de WNBL zou, net als de WNBA, een behoorlijk goed loon krijgen. Als je een Europese speler bent zoals ik, ga je reizen en nieuwe landen ontdekken, het gaat meer om de hele ervaring.

‘Maar ik heb behoorlijk veel geluk gehad. Ik heb drie jaar bij dezelfde club in Spanje gespeeld en daarna drie jaar bij Sunbury, allebei met een goed salaris. Ik ben nooit geduwd, ben nooit bij een club of team terechtgekomen waar ik niet goed werd behandeld.”

Ze heeft met eigen ogen de vooruitgang gezien die de vrouwenteamsport Down Under boekte, waar voetbal- en cricketsupersterren als Sam Kerr en Ellyse Perry nu hoge lonen en aantekeningen kunnen afdwingen.

“Je kunt zien dat de WNBL en de AFLW in Australië nu echt aandringen op gelijkheid. Er zijn daar veel Ierse en Australische meisjes die echt gerespecteerde atleten zijn. Je ziet ze op cornflakes, ze worden gepromoot en hebben echte zichtbaarheid.

“Als ik dat zie, deins ik niet terug. Ik denk ‘ik heb tegen haar gespeeld en daar ligt ze nu in de supermarkt’. Ik verwacht dat het zal gebeuren omdat ik ze als geweldige atleten zie en zo worden ze algemeen beschouwd.

“Basketbal is enorm in Spanje en vrouwen worden goed betaald en krijgen massaal publiek, maar het is moeilijker voor mij om Spanje te beoordelen.” [culturally]deels omdat we veel meer afgezonderd zaten, in zo’n basketbalbubbel daar, en ook door de taal.

“In Australië is sport van nature een enorm onderdeel van de gemeenschap en ik voel me daar echt onderdeel van.

“Het is niet verwonderlijk om een ​​enorme uitsnede te zien van een [female] speler in een supermarkt. Hier zou ik niet verbaasd zijn om Katie Taylor op een cornflakesdoos te zien, maar ik zou verbaasd zijn om een ​​basketballer op een doos te zien. Dat is het verschil.”

Ierland v Nederland, NBA Tallaght, zondag, 19:15. Live op TG4